Two Ozzies in France (19,9 km; 716 kcal; 5h 05')

Om acht uur op pad, gelijk alle anderen. Nog nooit zo vroeg onderweg geweest. Helaas heb ik me een veel te duur "picknick" pakket laten aansmeren: een stuk stokbrood met ham, een tomaat,  een ei en een stukje Tomme de Savoie en dat alles voor negen(!) euro. En het leken zulke aardige mensen.

Er zijn ook nog twee Spanjaarden die de GR5 per mountainbike doen. Keurig gesoigneerd gaan ze in een kleurrijk wielrenpakje op pad. Fietsend de GR5 lijkt onwaarschijnlijk als je bedenkt hoe moeilijk het is om dit te voet te doen. De volgende dag zal ik ze echter weer tegenkomen. De zon schijnt de hele dag, genieten van prachtige vergezichten. Groene alpenweiden afgewisseld met rotsachtige stukken waar het lastig lopen is. Naar de Refuge de Col de la Croix du Bonhomme, waar ze heerlijke notentaart hebben. Daarna volgt een lange afdaling die soms precies over de kam loopt, zodat je in twee dalen tegelijk kunt kijken,  heel bijzonder. De tocht eindigt bij de Refuge du Plan de la Lai, vlak bij de Cormet de Roselend, een bekende Tour de France col. De gite is klein, maar gezellig. Ik ben een van de eersten die zich meld, maar al gauw komen er meer wandelaars binnendruppelen. Peter en Anne komen uit Tasmanie, lopen de GR5 van Geneve naar Nice. Humphrey, Ute (van oorsprong Duits) en Pete komen uit Engeland. Ze zijn  bij een wandelclub en doen ook een stuk GR5. Dan zijn er ook nog een Franse vader en dochter: ze spreken redelijk Engels, wat in de hut toch zo'n beetje de voertaal is. Anne heeft haar kinderjaren in Geraldton gewoond, zo'n beetje naast de deur waar Sandra en ik het eerste jaar gedoktert hebben. Ze kent alle dorpjes nog waar wij  wekelijks praktijk deden, herinnert zich het "wildflower season". Humprey, een zestiger, is qua postuur geen wandelaar: veel te zwaar met een buik die decennialang overmatig "fish and chips" verraad. Als hij gaat zitten is het eerste wat hij doet zijn I-pad tevoorschijn halen om een kaartspelletje te doen. Hij kondigt ook aan dat hij een snurker is, het liefste zou hij earplugs uitdelen, zodat niemand er last van heeft. Het eten is matig: groentesoep (ja, ja), polenta met een worstje, fromage blanc met mirtilles. Het snurken wat Humprey ons in het vooruitzicht heeft gesteld wordt beloond. Er is echter nog iemand, waarschijnlijk een Fransman, die niets heeft aan gekondigd. Samen  maken ze er een meerstemmig concert van. Het zachte gemompel afkomstig van de andere bedden verraad dat meer mensen zonder oordoppen slapen.