Col de Pierre Menta (21,4 km; 5h 47'; 769 kcal)

Omdat iedereen vroeg vertrekt,  doe ik dat dus ook: om acht uur ben ik weg. Het heeft vannacht flink geregend en dat maakt het lopen niet gemakkelijker.  Twee keer gevallen, de eerste keer kan ik me nog net op tijd opvangen, de tweede keer land ik met mijn kont/rugzak in de koeienstront. Het droogt gelukkig snel op, maar er blijft een bruin-groene plek achter die moeilijk te verwijderen is. Ook met het pad blijft het opletten: ik mis de "afslag" naar Refuge de Pressets, loop verder over een ander pad terwijl ik steeds mensen voor me zie. Na een aantal kilometer blijkt dat ik fout zit. Nu moet ik veel meer omhoog, langs een klein meertje (Lac d'Amour) en dan steil omhoog naar zesentwintighonderd meter. Het laatste stuk is niet ongevaarlijk omdat je echt moet klauteren. Helemaal boven zit een vrouw te aquarellen(!). De oversteek is aan de voet van de Pierre Menta , waar enkele echte waaghalzen de meer dan honderd meter hoge verticale rotspunt beklimmen. In de verte kan ik de refuge zien lggen, maar de hut ligt te ver uit de richting, op een klein plateautje te midden van de rotsen. Een kilometer of vijf verder ligt een andere hut: Refuge Communale de Balme, ruim tweeduizend meter hoog. De afdaling is steil en rotsachtig,  ik ben blij dat ik rond drieën arriveer. Het was een van de zwaarste dagen tot nu toe.

Een uur later laat ook het Engels wandelclubje zijn neus zien. Ze hebben wel de goede afslag genomen. Er zijn echter nog veel meer Engelsen, o.a een jonge man die aan de Mont Blanc Trail meedoet (30 augustus), een ultrazware tocht waarbij je, afhankelijk van de categorie, tussen 55 en 110 kilometer loopt/rent (!). Hij is tijden bezig met de verzorging van zijn voeten, bang dat er ook maar iets fout mee gaat. De gite zelf is pf nieuw of recent gerenoveerd,  je ruikt het stucwerk nog. Electriciteit is er nog maar provisorisch, middels een generator. Dat betekent licht van zes tot negen s'avonds, lauw water tijdens het douchen. Aan tafel word ik ingedeeld bij de Franssprekenden, samen met een man uit Luxemburg. Naast me zitten twee mannen die een kleine waterkrachtcentrale aanleggen: over een verval van zevenendertig meter gaat voldoende energie opgewekt worden om de refuge van voldoende stroom te voorzien. Ze beginnen s'ochtends om zeven uur (als het nog vriest) en werken door tot zes uur s'avonds.

Het eten is gelukkig goed: soupe de cresson, croizilles a la sarrazine (pasta) met Beaufort en heerlijk stoofvlees, stukjes Tomme de S. en  Beaufort, fruithapje na. Heeeeeel moe. Morgen korte dag met alleen afdalen naar achthonderd meter.