Robbio (22,5 km; 810 kcal; 4h 34')

De etappe is gemakkelijk: het is vlak en aangenaam warm. In Robbio blijkt pas  echt hoe stom ik ben: ik  moet naar de Municipio (gemeentehuis) om  onderdak te krijgen, In Robbio heeft de gemeente enkele kamers voor de Pellegrinos (pelgrims) ingericht. Er is ook een badkamer, met douche en een klein zitbad. Rond zessen komen er nog twee wandelaars, een Duitser (Herman) en een Zwitser. Herman is een soort van overtreffende trap: hij is van Hamburg naar Santiago de C. gelopen, daarna naar Fatima (Zuid Portugal), daarna weer naar het noorden(Salamanca) en nu richting Rome. Hij zegt soms wel veertig kilometer per dag te lopen, het zal wel. Soms slaapt buiten, steeds een pension is te duur. De ander is een gepensioneerde Zwitser,  heeft maar zes kilo bagage bij zich: "niet meer dan tien procent van mijn lichaamsgewicht", loopt op Teva's en begrijpt niet dat ik op wandelschoenen loop: "op asfalt loop je toch niet met die schoenen". Alsof ik alleen maar op de verharde weg heb gelopen! Ze gaan samen wat eten. Ik ga naar de trattoria een stukje kaas, wat olijven en een paninibroodje kopen en natuurlijk een (klein) flesje wijn. Heerlijk op de balustrade in de zon. 

In het dorp is het (jaarlijkse) feest: een week lang wordt er van alles georganiseerd.  Hoogtepunt is aanstaande zondag als een drietal kemphanen een kruiwagen met honderd kilogram erin door het dorp moet rijden (als ik het allemaal goed begrepen heb). Ze noemen het ook een Pallio, net zoals de beroemde in Siena. Ok hier striden wijken/straten tegen elkaar. De snelste drie blijven over en een van gwn kan zich  zondag onsterfelijk maken. Vanavond is er een soort kinderavond met allerlei spelletjes. Het speelt zich af in een tent, kompleet met tribunes. Buiten de tent wordt stevig gegeten en gedronken. Om half elf het bed in.