Mortara (15,6 km; 560 kcal; 3h 35')

De Duitser is al verdwenen als ik opsta. De Zwitser is blijkbaar ook niet zo snel. Ik zal hem vandaag nog enkele keren zien. De etappe is kort en er valt weinig over te vertellen: de rijstvelden, afgewisseld met een stuk mais glijden langzaam voorbij. Het netwerk van kanalen is toch wel fascine5rend qua constructie: het water loopt er zo nodig vanzelf in en op andere plekken ook weer vanzelf uit. Het water loopt soms ook van het ene veld in het andere doordat er toch een licht niveauverschil tussen develden zit. Vanavond wacht  de Abazzia San Albino een klein klooster, waar ik kan overnachten. Een priester krijg ik niet te zien, wel een soort huishoudster die er strenge regels op nahoudt: om zeven uur morgenochtend opstaan, ontbijten en om half acht de deur uit.

Ik eet in het stadje, dat wil zeggen, ik kom uit bij een enothca waar Matteo en zijn moeder achter de bar staan. Matteo heeft verstand van wijn en buitenlandse bieren (De Molen uit Bodegraven), zijn moeder maakt gratis hapjes (aperitivo's). Die kun je nemen zoveel je wil, als je maar drinkt. Het is gezellig, maar ik heb de huiahoudster ook moeten beloven uiterlijk om half tien  terug te zijn, dan kan ze waarschijnlijk naar huis. Eigenlijk maar goed ook, want de wijn was heel goed, onder andere Barbera.