Op pad met Marie-Christine (22,9 km; 823 kcal; 5h 06')

Het ontbijt vindt plaats in de woonkamer van de man, een soort "Heimat-museum" in het (piep)klein, volgestouwd met muziekinstrumenten (piano, hammondorgel,  accordeon) en allerlei andere prullaria,  waaronder twee liggende vilten leeuwen. Een muziekinstallatie speelt muziek die je niet tijdens het ontbijt, en eigenlijk nooit (meer) wil horen: Duitse schlagers. Het ontbijt bestaat weer uit vies, droog brood en de obligate croissants en jam uit van die kleine bakjes die nergens naar smaakt. Na betaling zo snel mogelijk. De man durft  ook nog "ein Trinkgeld" te vragen aan een van de Zwitserse vrouwen.

We rijden een stukje met de auto naar de GR 5 in Abbervillers en dan gaan Marie Christine en ik op pad. Sander doet het wat rustiger aan, blijft bij de hond en maakt een toertje met de auto. Alhoewel ik vandaag zonder rugzak loop, die blijft in de auto bij Sander,  wordt snel duidelijk dat de Jura een stuk pittiger is dan wat ik tot nu toe gedaan heb:de hellingen zijn steiler, langer, de paden smaller en glibberiger. We gaan tot achthonderdvijfentwintig meter om dan af te dalen naar St Hyppolyte, een dorpje aan de Doubs, ingeklemd tussen steile beboste wanden. In het dorp zijn twee hotels, maar er is nog maar een eenpersoonskamertje beschikbaar, geen douche alleen een lavabo voor dertig euro. Dat wordt dus voor mij! Marie Christine en Sander moeten uitwijken naar een dorpje twaalf kilometer verderop. Wassen aan een lavabo is wel een belevenis, er is gelukkig wel warm water. Uiteindelijk lukt het prima. Het hotel biedt een menu du jour voor veertien euro, dat wordt.. dus ook weer genieten.

Het eten blijkt later toch niet zo geweldig als gehoopt: de kip is aan gebrand en de boontjes zijn zonder twijfel uit blik. Voor de rest is het  toch een aangename avond, die rond tien uur weer eindigt in mijn kleine kamertje.