De oversteek (24,3 km: 873 kcal; 5h 35')

Van Thann gaat het zuidwaarts door een heuvelachtig landschap wat wel wat lijkt op Zuid-Limburg of Grandchamp. Het pad gaat enkele uren door bossen en velden, tot in Bellemagny. Daar is een klein klooster  en kunnen echte pelgrims na reservering een nachtje bij de zusters logeren. Het is nog vroeg,  ik ben geen pelgrim dus ik loop door naar Dannemarie. Dat ligt aan het canal Rhone-Rhin en  is wat groter dan de meeste gehuchtjes die ik gepasserd ben. Bij binnenkomst staat er meteen een bord "Zimmer" aangegeven. De eigenaar blijkt een twee en tachtig jarige onsympatieke man die me op onprettige manier opneemt. We worden het eens over de kamer. Zijn gebiedende manier van spreken maakt duidelijk dat hij nergens tegenspraak in duldt. Verder mag ik niet te hard met met schoenen over het linoleum,  krijg ik instructies over het gebruik van het licht. Nadat ik wat fruit in een supermarktje heb gekocht blijken er nog diverse mensen  langs te zijn gekomen: een harkerig  Duits echtpaar en drie Zwitserse vrouwen van rond de  zestig. Ze komen uit Basel, maken een fietstochtje van  vier dagen en vinden zich heel wat omdat ze veertig kilometer op een dag fietsen. Ze zijn wel heel gezellig. Rond zes uur s' avonds arriveren Marie Christine en Sander, die kunnen ook een kamer krijgen. De Zwitserse vrouwen halen in de supermarkt  diverse soorten kaas, wijn en allerlei andere lekkernijen.  Wij gaan naar de Thai(!) die ook in hrt dorp is en eten verrukkelijke kipsate en noodles met een stoofpotje met bamboe en garnalen. Een Zwitserse sluit nog aan voor een " mirabellen-schnaps" en als we later weer in het pension zijn moeten we de wijn nog helpen opdrinken. Dat doen we volgens de eigenaar te luidruchtig,  want hij komt op hoge poten naar buiten (we zitten op zijn binnenplaats) en begint te schelden en te foeteren dat we veel te luidruchtig zijn en dat we rekening moeten houden met anderen (het is tien uur s' avonds). Demonstratief draait hij het licht uit zodat er nog een heel klein lampje overblijft en daar moeten we het mee doen. We trekken er ons niets van aan, zijn nog iets zachter, maar om half elf is de lol ervan af en gaat ieder zijns weegs.