Les Vosges du Nord

Om half negen s' ochtends ben ik op station. Er gaat een trein naar Straatsburg, maar een kaartje kan ik niet kopen. Reden: de automaat kent alleen Duitse stations en geen Franse.  Men adviseert om maar een kaartje in de trein te kopen. Prima. Voor de zekerheid vraag ik ook nog even de machinist: geen probleem. Het eerste station is al Frans: Sarreguemines. Geen conducteur te zien. Braaf blijf ik wachten, nog enigszins geïmponeerd door de mededeling dat bij het ontbreken van een geldig  vervoerbewijs er een boete zal volgen. De conducteur heeft er op deze zondagochtend blijkbaar geen zin in. In Wingen sur Modere stap ik zonder betaald te hebben uit.Hier passeert de GR 531 naar Saverne en Gerardmer. De eerste acht-negen kilometer  gaan langzaam bergop, om uiteindelijk te eindigen in La Petite Pierre. Het plaatselijke cafe wordt vooral door Duitse motorrijders aangedaan en een enkele fietser. Het dorpjeis eigenlijk een langgerekte straat met de kenmerkende Elzasser huizen en hotels. Na het dorp gaat het nog uren langzaam bergaf, totdat uiteindelijk Dossenheim in zicht komt. Overnachting lijkt er niet te zijn, men adviseert het op de camping te proberen.  " Heeft U  geen tent bij U? Nee. Dan kunnen we niets voor U doen. Ik krijg nog een telefoonnummer van een gite d' etape in Ernolsheim les Saverne, maar daar nermtniemand op. Ik besluit er maar naar toe te lopen, op goed geluk. Het is snel ongeveer anderhalve kilometer. Het blijkt  een manege te zijn. De eigenaar hoort mijn verhaal aan, weet echter niet of er nog kamers vrij zijn: "Ik bemoei me met de paarden, mijn vrouw met de kamers". Ze is net een ritje maken, komt over een half uur terug. Ondertussen trakteert hij me op water en lekker koud bier en maken we een praatje.  Er blijkt inderdaad nog een ( onopgemaakte) kamer te zijn, maar dat wordt heel snel in orde gemaakt. Of ik wat wil eten? Ja graag. We gaan pizza afhalen, want koken doe ik niet meer ( het is inmiddels zeven uur s' avonds). Ik vind het prima.Er arriveren ondertussen een aantal paardemeisjes die in een tent slapen achter de manege paardrijden en in ruil daarvoor allerlei kleine karweitjes doen. Bij de pizza gaat nog ongevraagd een fles wijn open en het wordt steeds gezelliger. Om half elf rol ik doodmoe het bed in.