Jonens eck, Zelhausen (27,5 km; 994 kcal; 4h 37')

De wandeling tot Zelhausen voert over een mooi pad omgeven door groen. Er zijn geen wandelaars, wel enkele fietsers.  De meeste tijd hebben we de route voor ons alleen. Jonens eck ligt enkele honderden meters van het pad aan de doorgaande weg naar Duren. De eigenaar vindt het maar vreemd,  twee wandelaars waarvan er eentje zich met behulp van een  blindenstok binnen zijn weg zoekt. Aan de bar zitten bejaarde mannen die precies weten hoever het naar Trier is, maar nog nooit een meter gelopen of gefietst lijken te hebben. De kroeg loopt steeds meer vol , iedereen drinkt  alsof het gratis is. Rond negen uur verdwijnen ze letterlijk via de achterdeur naar hun auto. 

Onze kamer ligt natuurlijk weer aan de weg. De Duitse bedrijvigheid overdag gaat s' nachts onverminderd door. Het ontbijt s' ochtends  is erg basaal: twee broodjes per persoon, iets voor onderweg hebben ze  niet. De weg gaat verder naar Duren, dat nog tien kilometer verderop ligt. Ik heb van Jan enkele blarenpleisters gekregen: aan de binnenkant van beide hielen zit een blaar:  nog nooit gehad! Om half twaalf zijn we na twee uur lopen in Duren aangekomen. Daar nemen we de Ruhrtaltrein naar Nideggen, vijftien kilometer .Van Nideggen verder naar Heimbach, alwaar we bij het " Infopunkt" goed geholpen worden door de oud politieman van het dorp, Dirk. Zo komen we terecht bij de plaatselijke " Konditorei" , waar een ongelofelijke kletskous woont. Binnen korte tijd passeren zijn huwelijks leven (vier keer getrouwd), zijn sexleven, zijn prostaatklachten en zijn arbeidzaam leven de revue. De volgende ochtend tijdens het ontbijt  gaat hij gewoon vrolijk verder en worden de onderwerpen van gisteravond gerumineerd. Na enige tijd heeft hij toch wel door dat hij de enige is die aan het woord is en neemt hij wat gas terug