Jans laatste dag

24 juli 2014 - Kell am See, Duitsland

s' Ochtends met de bus uit Trier vertrokken naar Morbach, een wijn dorpje ongeveer tien kilometer zuidelijker. We volgen de Saar-Hundsruck Steig, een wandelpad van de Saar naar Idar- Oberstein. Het pad gaat langs een stuwmeertje en daarna door een prachtig beukenbos. We gaan omhoog naar 640 m en lopen over een soort loopbrug door een hooggelegen ven vol met adelaarsvarens. Hier ontspringt een riviertje wat parallel aan de wandelweg naar beneden loopt. De uitleg over het ven is zowel in het Duits als  in het Nederlands aangegeven.  Als we verder  naar beneden lopen blijkt waarom: we komen uit bij een vakantiepark van Landal, dat bevolkt wordt door jonge Nederlandse gezinnetjes waarvan de kinderen de hele dag geanimeerd worden. Na een kop thee/koffie gaan we snel verder naar het dorp Kell am See. Het "Infopunkt" wordt uitgebaat door een houtkachelverkoper, die ons naar Haus Doris verwijst. Na een douche lopen we even terug het dorp in en komen terecht bij een kroeg die " Alt Amsterdam" heet. Het blijkt  een "kneipe" van ongeveer vijftien vierkante meter, waar aan de bar een aantal morsige types zit te dobbelen. Aan de wand kitscherige foto' s van de skyline van New York. Rond een groot wijnvat zitten drie mannen en een vrouw die in een tempo roken alsof het hun laatste dag zou kunnen zijn. Bier wordt uit de fles gedronken.  Een van de mannen ziet eruit alsof hij uit een stripverhaal is weggelopen: onder het boswachtershoedje steken een grijze baard en een paardestaart. Hij weet al waar we logeren: we moeten "der chef" morgen feliciteren omdat hij jarig is. Na een lauw wijntje snel terug naar het hotel omdat Gode al voor de deur staat. s 'Avonds in het restaurant komt het stripfiguurtje binnenlopen en begint een hele verhandeling te  houden over het Saarland, de annexatie door Frankrijk en de latere teruggave. Hij eindigt zijn tirade met: het hoogste wst een mens bereiken kan, is een Saarlander terug worden. Nadat hij gehoord heeft dat ik vandaag jarig ben, maakt hij een potloodtekening van een uil voor me.

3 Reacties

  1. Marleen:
    25 juli 2014
    Geniet van jullie laatste dag samen
  2. Jan:
    25 juli 2014
    om 13.45 uur weer thuis. Nadat we je vanochtend op dat fietspad hadden afgezet en je daar weg zagen lopen, kreeg ik een wat ontdaan gevoel om je zo alleen weg te zien lopen. Ik had bijna de neiging om me rugzak weer te pakken en verder mee te lopen. Maar ja... Het is ontzettend stoer en moedig wat je doet. Nog bedankt voor de leuke dagen in de eerste 300 km die we samen hebben gelopen. Het waren leuke belevenissen en ervaringen. Ik volg je nu op de "voet" (wat ik al heel wat km's heb gedaan) en veel geluk en plezier de komende tijd.
  3. Geert smits:
    25 juli 2014
    Het was leuk Jan, je was prima gezelschap. Iik heb bewondering voor het feit dat je het allemaal zonder terughouden durft te doen.
    Gr Geert