Alleen op pad

Rond half tien nemen we afscheid en gaan Jan en Gode terug naar Deventer. Voor het eerst echt alleen op pad. De zon schijnt, ik loop het prachtige beukenbos in. Gedurende acht kilometer is het oorverdovend stil, af en toe een wandelaar of een fietser, maar verder niemand. De weg gaat eerdt een tijd omhoog om dan heel geleidelijk te dalen naar Wadrill en  Wadern. In een cafe op het markplein verzekeren me de uitbaters van een van de plaatselijke cafe's dat in Limbach, acht kilometer verderop diverse slaapgelegenheden zijn. Hoe anders blijkt de werkelijkheid: er is helemaal niets,  een paar winkels na. Ik neem de bus naar Schmelz, vier kilometer verderop. Daar blijkt ook niets te zijn, men snapt ook niet dat ik naar Limbach verwezen ben: " daar is alles dood".  In Huttersdorf, twee kilometer verderop,   zijn wel mogelijkheden. De eerste vraagt tachtig euro per nacht. Ik probeer dan erg zielig te doen, dat ik nog honderd nachten onderdak voor me heb  en elke keer tachtig euro, dat wordt veel te veel. De mevrouw maakt het niets uit: " veel plezier nog" en daar kan ik het verder mee doen. Gelukkig is er iets verderop  nog een  "gasthof" die vraagt vijfenveertig per nacht. Dat is redelijk. Het aanpalende  restaurant heeft "Pfifferlinge", (gebakken) cantharellen op het menu staan: heerlijk.