Gropello (24,6 km; 883 kcal; 6h 24')

Het wordt wel wat eentonig, rijst en mais, wat moet ik er nog over zeggen? Niets dus. s'Ochtends om precies zeven uur ging het licht in de slaapzaal aan en moest ik eruit. Het ontbijt werd op tafel gezet, wat stokbrood met zelfgemaakte jam en een kop thee en iets na half acht moest ik toch echt opkrassen! Betalen hoefde niet, mocht wel: heb vijftien euro gedoneerd, dat leek me redelijk voor een simpel matrasje. Rond drie uur s'middags in Gropello. Het gemeentehuis is dicht, een mevrouw brengt me naar de Albergo van JeanCarlo en Stefano, twee broers. Ze zijn ontzettend behulpzaam, mijn kleren worden zelfs gewassen. Slapen kan ik in een huisje naast het het hotel, met eten erbij voor vijfendertig euro, alleen voor pellegrino's. Verdermoet ik hun beloven een kaart te sturen als ik weer terug in Nederland ben. Ondertussen wordt ook al een poging gedaan onderdak voor morgen te regelen in Pavia. Het eten is simpel maar degelijk: enkele schijfjes worst vooraf, dan pasta met pomodori, als tussendoortje rauwe tomaat met olijfolie, een stukje vlees met rode kool(!) en ook nog een toetje: millefeuille met creme anglais. De rest van het restaurant wordt bevolkt door vijftien pikzwarte Afrikanen, allemaal refugees. De overheid heeft het dorp ermee opgezadeld.  Ze komen uit Ivoorkust , Nigeria en Ghana, veel meer krijg ik er niet uit. Hun eten is anders dan het mijne: ze krijgen allemaal een grote gekookte aardappel met wst tomayensaus, daarna een soort hamburger met tomato ketchup, tot slot een ondefinieerbaar toetje: het mag blijkbaar niets kosten. Dat idee hebben de mannen ook, volgens mij wordt er veel gemopperd, maar GianCarlo trekt zich er niets van aan, hij blijft stoïcijns glimlachen.