Gropello-Pavia;Piacenza-Montale (19,6 km;717 kcal; 5h 14')

Ik ben de rijst en de mais helemaal zat, ik loop naar Pavia (mooi centrum) en neem daat de trein naar Piacenza, dat heeft een prachtig centrum met de gebruikelijke pleinen, musea en standbeelden. Het hostel ligt ver buiten het centrum in Montale. Het is er erg druk: een jonge vrouw Elena, uit Antwerpen, Thorsten uit de "Heimat", Bob uit New York. Ze hebben ingewikkelde, hoogdravende discussies over wanneer iemand dader en wanneer iemand slachtoffer is en hoe dat kan gaanVolgens de Amerikaan wordt iedereen onschuldig geboren. Hoe vaak heb ik dit soort discussies niet al gehoord.  Verder is er een aardig Frans echtpaar, ze zijn begonnen in Turijn en er is ook nog een Framse vrouw Annette, die haar mond niet kan houden.  Ze behoort tot de categorie "beroepspellegrino's", is overal al geweest, heeft overal wat op aan te merken. Ze vindt ook alles te duur, ook de overnachtingen die soms maar enkele euro's kosten. Ze heeft een lijst met alle overnachtingsmogelijkheden waar debprijzenbijstaan. Ik probeer haar duidelijk te maken dat sommige dingen in de loop van jaren kunnen veranderen, maar haar verongelijktheid wordt er niet minder van. Tant pis.

Ik slaap op de tweede verdieping samen met een Francaise van rond de zeventig. Het maakt haar niets uit. Ze komt uit Toulouse en vertelt dat ze enkele jaren geleden met haar man te voet op weg was naar Santiago de C. Hij werd tijdens de tocht ziek, "brusquement malade, et apres deux mois, il est decede". Een jaar na zijn overlijden heeft ze de tocht afgemaakt, het jaar nadien is ze met twee kennissen naar Portugal gelopen en dit jaar loopt ze in haar eentje naar Rome. Ik vraag haar of ze wel eens bang is: " Ach nee, wie doet zo'n oud wijf wat". Ze startbelke ochtend om zes uur en loopt dan tot een uur of een, dan is het genoeg. Religieus is ze ook niet. Aardig is ze in ieder geval wel.