1. Home
  2. Reisverhalen
  3. Wat kan er zoal misgaan?

Wat kan er zoal misgaan?

1 augustus 2014 - Châtenois, Frankrijk

Na een kleine drie weken wordt het tijd om de balans eens even op te maken. Het gaat dan vooral over dingen die mis (kunnen) gaan of die tegenvallen. Het belangrijkste is dat het goed met me gaat en ik er nog steeds zin in heb. Het gaat (voorlopig althans) nog steeds erg voorspoedig. De mensen thuis zijn natuurlijk vooral geïnteresseerd in wat er niet goed gaat. Een aantal zaken:

Op de eerste plaats waren er blaren. Die hebben niet heel veel last gegeven,  maar toch. Ik had absoluut niet verwacht dat ik ze zou krijgen. Thuis heb ik nooit blaren gehad, ook niet na twintig kilometer of meer. De pleisters van Jan hebben goed geholpen, na een week of twee zijn je voeten zodanig gehard, dat de kans op blaren alsnog minimaal is.

Op de tweede plaats, wat je ook eet, je valt af. Je broeken worden dus te groot. Het is dus belangrijk om minimaal een riem mee te nemen, willen je broeken niet dagelijks op de enkels eindigen.

Dat je schoenen verslijten, behoeft geen betoog. Je hoopt alleen dat ze niet zodanig stuk gaan,  dat een en ander tot reparatie, erger nog, tot vervanging zal leiden. Dat is vandaag helaas wel gebeurd:  ik heb nieuwe schoenen gekocht (Lowa), omdat de zolen loslieten en aan de hakken volledig afgesleten waren. Je hebt dan ook nog niet zomaar nieuwe, maar gelukkig was Selestat relatief dichtbij. Voor het eerst sinds vele jaren weer eens gelift en keurig voor de Intersport afgezet.

Ik slaap om mij volstrekt onduidelijke  redenen slecht. Sinds het vertrek lijkt het alleen maar slechter te gaan. Ik word elke nacht tussen twee en drie wakker en kan dan urenlang niet in slaap komen. Alle mogelijke oorzaken zijn de revue al gepasseerd: pijn, jeuk, zorgen, koffie, thee en alcohol (een tot drie consumpties s' avonds) , ik weet het niet meer en heb uit louter frustratie tien tabletjes Imovane gekocht: voor het eerst in mijn leven ga ik een slaaptablet nemen. 

Het is wel belangrijk dat je wat talen spreekt, dat maakt het contact natuurlijk veel gemakkelijker. Mensen zijn toch wel geïnteresseerd waar je naar toe gaat: ik krijg regelmatig van particulieren koffie of thee aangeboden terwijl ik om wat water vroeg. De " Syndicats  d'Initiatives" zijn meer dan verwacht bereid om mee te denken over onderdak en de te volgen route.

Tot zover deze klaagzang.

6 Reacties

  1. Stella:
    1 augustus 2014
    Hoi Geert, misschien slaap je slecht omdat je (letterlijk en figuurlijk) in een heel ander leven, met een ander ritme en andere gevaren en uitdagingen, bent gestapt. Ergens in jouw brein is een deel van je 'overlevingsinstinct' geactiveerd wat je nodig zou kunnen hebben op de paden en lanen, velden en akkers die je doorkruist. Die nieuwe staat van paraatheid moet misschien nog even leren dat er in de nachtelijke uurtjes niet zoveel te vrezen valt van zware regenbuien, gemiste afslagen, blikseminslag of honden zonder ketting die het erf bewaken. Alleen kun je helaas niet even op de uit-knop duwen, dus dat slaappilletje lijkt me een prima oplossing! Welterusten alvast voor strakjes!
  2. Dorien:
    1 augustus 2014
    Heey Geert, ik vind dat je het hartstikke goed doet ( zeker nu je alleen bent) en je verhalen zijn erg leuk om te lezen, het is toch een hele onderneming maar wat je onderweg allemaal tegenkomt lijkttnme wel een enorme belevenis. Jammer van je schoenen en hoop dat je niet weer blaren krijgt met het inlopen. Je zou inderdaad verwachten dat je als een blok slaapt door de inspanning ... maar iedere nacht ( alleen) in een ander bed is misschien toch niet zo bevorderlijk, denk dat je vrouw over moet komen.

    Wandel ze! En hopelijk slaap je met pilleke wel een keer goed..
    Groetjes Dorien
  3. Wies:
    1 augustus 2014
    Lieve Geert, ben het met mijn voorgangster eens... Je mist Sandra!!
    Tot gauw.
    Groetjes,
    Wies
  4. Marie Christine:
    2 augustus 2014
    Ik denk dat Stella voor een deel gelijk heeft. Anderzijds denk ook ik dat je gewend bent naast je ega in slaap te vallen en je veilig te weten in de geborgenheid van je gezin! Die bescherming ben je kwijt. Je bent op jezelf aangewezen!
    Zelf word ik elke nacht om een uur of 3/4 wakker en lig soms langer, soms korter wakker (hormonen/overgang?) Tip: maak er vooral geen probleem van, neem het zoals het is en bedenk: jij ligt over een paar maanden gewoon weer tegen je echtgenote aan, terwijl mijn hormonen nog jaren hun gang gaan! Veel plezier, we reizen met je mee.XXX
  5. Gusta Smits:
    2 augustus 2014
    Tja wat kan ik hier nog aan toevoegen? Ook ik lig weleens wakker en wat Christine zegt is erg belangrijk: maak er geen issue van. Ik ga meestal thee zetten en lezen of iets heel praktisch doen: was opvouwen bv! Nou valt er bij jou weinig was te doen want jij hebt spullen die niet gewassen hoeven te worden toch....
    Misschien moet Sandra een keertje overkomen en kun je heerlijk tegen haar aan kruipen.
    Wat ik ook zou proberen is een avond geen alcohol drinken, kan ook uitmaken.
    Ben blij te horen dat je het nog steeds leuk vind, daar gaat het tenslotte om.
    Liefs Gusta
  6. Marie:
    3 augustus 2014
    Niet doen hoor, Sandra, dat is valsspelen! Volhouden, Geert! Je kunt het!