Thonon les Bains (28,8 km; 1026 kcal; 6h 34')

14 augustus 2014 - Thonon-les-Bains, Frankrijk

De ochtend in Premanon, begint zoals zoveel voorgaande ochtenden slecht: het regent dat het giet. De jongelui uit Belgie trekken zich nergens iets van aan. Een van hen heeft zelfs alleen een korte broek aan onder de poncho: "vanavond kunnen we weer opdrogen". Ik besluit om nog een tijdje te wachten, de voorspellingen lijken iets  beter voor het tweede deel van de ochtend. Om tien uur is het dan zover. Na de uitbaatster uitvoerig bedankt te hebben voor alle goede zorgen, word ik door de resterende aanwezigen uitgezwaaid, want: "il est venu a pied d'Hollande et il va a Rom". Als je dit soort rare streken uithaalt zoals ik, ben je s'avonds toch ongemerkt onderwerp van gesprek. Het eerste half uur gaat omhoog naar La Cure, daarna de grens over naar Zwitserland. Daar is het even wennen want de route wordt nu niet meer aangegeven met rood-witte streepjes, maar met een geel bordje: "sentier pedestre". De weg gaat nu langzaam naar beneden naar St Cergue, om daarna steil af te dalen naar Nyons, alles bij elkaar zo'n tweeëntwintig kilometer. Bergaf gaat toch veel gemakkelijker dan omhoog, want het kost me weinig moeite. Nyons is zoals alles in Zwitserland: iedereen lijkt er miljonair.  Winkels zijn duur, alles is nieuw en van beton. Helemaal beneden is nog iets van het oude Nyons zichtbaar: enkel oude huizen grotendeels van hout. Ze lijken slecht onderhouden alsof ze niet meer interessant zijn.   Het bootje wat me naar de overkant moet brengen komt er net aan. De overtocht via Ivoire duurt een half uurtje. Thonon les Bains maakt een wat mondaine indruk, maar niet zoals de Zwitserse buur. Het Office de Tourisme kan niet veel voor me doen: goedkope overnachtingsmogelijkheden zijn er niet uitgezonderd het Formule 1 hotel, waar een nachtje slapen drieenveertig euro kost. Het ligt natuurlijk aan de ring, dus dat betekent nogmaals drie kilometer te voet richting Evian. Ik had gehoopt het slechte weer achter me te laten, maar niets daarvan: ook hier blijft het maar regenen. Het F1 hotel is een troosteloze overnachtingsmogelijkheid. Het lijkt sterk op een gevangenis. De kamers gaan alleen open met een code, er zijn douches/wc's op de gang. Er is een portier met een niet-Franse huidskleur. In de entree staan een aantal niet-functionerende automaten voor drankjes en koekjes. De mensen, soms hele gezinnen, die hier overnachten maken een vergelijkbare troosteloze indruk als de hele entoutage. s'Avonds pizza Fromagere die helemaal niet  slecht smaakt. De plaatselijke bakster ligt tegen de weg aan en is eigenlijk alleen ingericht op meenemen. Dat betekent dat ik m'n pizza niet van een bord maar van een dienblad eet. 

Het boekje met wandeltocht in de Jura is vanaf vandaag overbodig geworden. Dat ga ik aan Harmen meegeven, zonde om weg te gooien. Een nieuw kaart gekocht die me de komende dagen de weg moet wijzen. De GR 5 en vele varianten gaan tot zo'n vijfentwintighonderd meter, dus dat wordt afzien.  Wat nog niet zo gemakkelijk is, is de te vplgen route. Het moet namelijk wel van gite naar gite en lang niet alle gites hebben goede overnachtingsmogelijkheden. Dat wordt nog puzzelen en vragen. Wat het F1 betreft nog het volgende:  het enige positieve is dat er deugdelijk internet is: zo kan ik m'n bespiegelingen bijwerken. Ik vergeet te vermelden dat ook het bed niet slecht is, maar daar blijft het dan ook bij.

2 Reacties

  1. Marleen:
    15 augustus 2014
    Hoi Geert
    wat leuk dat je er nu foto;s bij hebt geplaatst zo kunnen we zien waar je bent. Het is wel een prachtige natuur je kunt er nu je te voet bent wel fijn van genieten normaal raas je met de auto alles zo maar voorbij
    Nog veel loop plezier gewenst
  2. Wies:
    15 augustus 2014
    Oeps Geert, Harmen was ervan overtuigd dat we Zwitserland niet in gingen... Moeten we toch nog een vignet regelen... Leuk die foto's!