San Miniato Alto-Gambassi Terme-San Giminiano (22,3 km, 801 kcal; 5h 35') 12 km met de bus

De infrastructurele kakofonie wordt langzaam wat minder omdat er steeds meer groen verschijnt: akkers, wijngaarden, af en toe zelfs een stukje bos. Langzaam begint het landschap te lijken op wat wij van Toscane kennen. Plaatselijk blijft het bijzonder lelijk, in de dorpen/stadjes lijkt alles lukraak naast mekaar te worden gebouwd. San Giminiano is al van verre te zien, prachtig op een heuvel gelegen.  Het is er enorm druk, met name Amerikaanse toeristen. Het barst er van de prullaria winkels,  maar er zijn ook talloze zaakjes met vele soorten pasta, gedroogde funghi en uiteraard wijn. In de enotheca's kun je vaak proeven. Er is er een die alleen wijnen van de streek verkoopt, ik proef Vernaccia de S . Giminiano,  niet onaardig maar geen omfietswijn. In een hoekje naast de proeverij staat een man cantones uit Dante Aligieries "de Goddelijke Comedie voor te dragen, begeleid door zijn vrouw op harp. Ze duten soms een kwartier, hij doet alles uit het blote hoofd, ongelofelijk. Slapen kan ik volgens het Office de T. in de monasterio de S. Girolamo. De zuster die me binnenlaat heeft ongewoon veel vragen: of ik getrouwd ben, of ik kinderen heb, of we naar de kerk gaan, of de kinderen gedoopt zijn, maar vooral of ik ook regelmatig biecht bij een priester. Ik moet toegeven dat biechten al heel lang geleden is. Ze maant me streng dit vooral regelmatig te gaan doen. Als ik beloofd heb dat ik ervover na zal denken, mag ik eindelijk binnenkomen en wordt me een kamer toegewezen. Er staan vijf bedden, dus er kan nog van alles gebeuren. s'Avonds moet ik er inderdaad uit: de zuster had de kamer. al gereserveerd voor een Duits stel, nota bene gewone toeristen. Zo kom ik toch nog bij twee jonge Italiaanse wandelaars te liggen, Stefano en Davide. We gaan samen eten, maar Stefano is snel weg: hij wil nog wat van het stadje zien. Zo zit ik geruime tijd aan tafel met Davide, een twintig jarige student fysica die vijf dagen wandelt en het onderdak zo goedkoop mogelijk probeert te houden, want geld heeft hij nauwelijks. Hij is volledig afhankelijk van zijn ouders/de familie,  op kamers wonen is volstrekt ondenkbaar. Zo zit hij financieel en sociaal gevangen binnen de ouderlijke  structuur met alle ruzies, onenigheden en ouderlijke controles van dien. Dat blijft  volgens hem zo lang duren tot hij getrouwd is. Dit geldt voor bijna elke student. Al zijn vrienden hebben voor deze korte wandelvacantie afhaakt omdar ze van thuis uit teveel vragen kregen: "waar ga je naar toe, waar slaap je, met wie ga je om", etcetera. Treurig toch?