San Lorenzo Nuovo-Montefiascone. (24,1 km; kcal; 4h 45')

Het heeft vannacht wat geregend, er hangt een donkergrijze lucht boven het meer van Bolsano. Het is evenwel prima wandelweer. De weg naar Bolsano is gemakkelijk en gaat grotendeels over onverharde wegen. Onderweg begint het zachtjes te regenen, zo'n aangename regenbui bij twintig graden. Sinds weken haal ik de poncho weer eens te voorschijn. Het regent zodanig dat het water niet door de poncho slaat, maar je gaat toch meer transpireren. Het is eigenlijk een rotding en dient wat mij betreft geen enkel doel. In precies twee uur ben ik in Bolsena (elf kilometer volgens de kaart). Het is dan pas tien over elf s'ochtends. Verder dus naar Montefiascone (van de lekkere wijn van gisteravond), hoog op een heuvel gelegen. Het dorp is vooral bekend om zijn witte wijn met de naam "Est!Est!!Est!!!". Ik heb het verhaal erachter ooit een keer ergens gelezen. Boven de ingang naar de burcht staat met grote letters: "Nog honderd kilometer naar het graf van Petrus". Dan is me ook echt duidelijk dat het nog maar een dag of vijf, zes lopen is en dat ik dan nog enkele weken hier moet rondhangen om aan de laatste "vacantieweek" te beginnen. Dat gaat niet gebeuren: binnen een half uurtje heb ik een retourtje Rome-Eindhoven-Rome geregeld en zo vlieg ik dus woensdag een oktober naar Nederland en de achttiende samen met Sandra en de kinderen weer naar Rome (voor nog geen honderddertig euro). Ëen geruststellend gevoel. s'Avonds eten we met z'n vieren in het kloostet een eenvoudige doch voedzame maaltijd samen met de hoogbejaarde pastoor van het klooster. We worden bediend door een zuster, een heel bijzondere ervaring. We krijgen pasta met raghu, een omelet en een perzik na. Er is wijn uit de eigen wijngaard, die smaakt een beetje zoals de wijn die ik in mijn studententijd zelf maakte, maar dan net wat beter. Om half negen s'avonds gaat bij de zusters het licht uit, wij rekken het nog tot ongeveer half tien, maar dan is iedereen vertrokken.