Lucca-Altopascio (16,5 km; kcal; 3h 15')

Met een kater opgestaan, dat komt ervan als je geen maat weet te houden! Het is gelukkig een korte etappe en ook bijzonder saai omdat we alleen maar langs de openbare weg lopen. Er valt dus echt niets over te vertellen. Wel valt (opnieuw) op hoeveel rotzooi er lamgs de weg ligt. Na tweeën afscheid van Harmen en Tom, die om vijf uur het vliegtuig moeten hebben in Pisa. 

In Altopascio is er rommelmarkt,  met de gebruikelijke prullaria. Niets vermeldenswaardigs. Vroeg op de avond zit ik op een terrasje met drie Vlamen te praten. Ze logeren in de B&B van " La Loggia" , met beneden een familierestaurantje. Dat blijkt een voltreffer: de zoon en een vrouw doen de bar en het terras,  vader en moeder staan in de keuken. De gastvrijheid is weer onovertroffen. De zoon adviseert tagliatelle met raghu van cinghiale: "maakt mijn vader zelf", daarna "als je nog trek hebt, maak ik nog een paar bordjes". Dan krijg ik nog vier bordjes met zijdezachte prosciutto (rauwe ham), borlotti bonen met olijfolie, pecorino kaas met olie en gegrilde aubergine. Het derde glas prima rode wijn (Rosso dei Barbi uit Montalcino) krijg ik van hem en er volgt ook nog een glaasje grappa van het huis. Niets dan lof en voor iedereen die dit leest: La Loggia in Altopascio,  een omfiets-, omrijdadres. Overigens is Altopascio al eeuwen vermaard om zijn gastvrijheid: al in de dertiende eeuw werd er door tien mannen uit de buurt een "Ospedale" gesticht, waar reizigers konden uitrusten en herstellen van de vele verschrikkingen waar een pelgrimstocht in die tijd mee gepaard kon gaan: uitgestrekte bossen en moerassen waarin je gemakkelijk kon verdwalen,  wolven, maar vooral ook bandieten die menig pelgrim hebben vermoord. Een pelgrimsroute was natuurlijk in die tijd ook een handelsroute en dat leverde geld op. Ook dat had men in die tijd al heel goed begrepen.